شناخت محرومیت و علل آن و تلاش برای رفع محرومیت از جامعه ، عاملی بوده است که همواره خیر اندیشان و غمخواران تاریخ را بی قرار میکرده است . همین است که سعدی علیه رحمه را به سرایش‹‹ بنی آدم اعضای یک پیکرند ›› وا می دارد و همچنین وی را بی شائبه وادار به اعتراف می کند. که نه از ناتوانی شخصی ، بلکه غم بی نوایان رخش را زرد کرده است .حجم بزرگی از دارایی و سرمایه های مردمی نیاکان ما که صرف ایجاد کاروانسرا ، احداث راه، حفر چاه، تاسیس مراکز آموزشی درمانی و در نهایت صرف اوقاف می شد ...